South of Dia: Reprisal / Fragile Fate / Spyral of Silence / Below the Bottom / Menace / Timeriver

Το φεστιβάλ South of Dia δεν το είχαμε ξανακούσει, έφερε όμως την υπογραφή του Μουσικού Πολιτιστικού Συλλόγου "ΒΟΜΒΟΣ" κι αυτό πλέον έχει εξελιχθεί σε εγγύηση για τον κάθε οπαδό του σκληρού ήχου στο Ηράκλειο.

Σε αντίθεση με τις καθιερωμένες φεστιβαλικές συναντήσεις του συλλόγου, αυτή ήταν μάλλον μια νέα προσπάθεια ανάμεσα στο πιο αμιγώς μεταλλικό Underworld Rises και το πιο στονερ Down Tuned Daze αλλά και ένα φεστιβάλ που γεφυρώνει το μεγάλο χρονικό κενό ανάμεσα στα άλλα δύο. Και μόνη η προσπάθεια αυτή καταδεικνύει τόσο μια ομάδα ανθρώπων με διάθεση για ανάλογες πρωτοβουλίες αλλά και την ύπαρξη μιας κρίσιμης μάζας κοινού και συγκροτημάτων που διψούν για κινήσεις σαν αυτήν. Στο γνώριμο λοιπόν χώρο της Πύλης Βηθλεέμ και παρά τον "ανταγωνισμό" από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, συγκεντρώθηκε αρκετός κόσμος για να ακούσει τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των έξι συγκροτημάτων και μάλιστα όλα με έδρα το Ηράκλειο. Εάν το lineup ήταν σκόπιμα έτσι, δίδεται μια άλλη διάσταση στον τίτλο του φεστιβάλ ως καθαρά παρουσίαση συγκροτημάτων της πόλης.

Reprisal

Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Reprisal, με ένα δυνατό neo-thrash ήχο εμπλουτισμένο από τα πιο hardcore φωνητικά του τραγουδιστή τους. Παρά τη διάθεση και τις φιλότιμες προσπάθειές τους να ξεσηκώσουν τον κόσμο, τα πράγματα ήταν ακόμα σχετικά κρύα στο κοινό, ωστόσο δεν έλειψε και πλήρως η ανταπόκριση. Μουσικά, το συγκρότημα στηρίζεται σε στιβαρά, ρυθμικά riff και τη δυνατή φωνή του τραγουδιστή του, ωστόσο ήταν εμφανής η ανάγκη για περισσότερη δουλειά προκειμένου να δέσουν ως συγκρότημα, καθώς σε μερικά σημεία είχαν ζητήματα συντονισμού. Οι Reprisal δεν πτοήθηκαν ούτε από αυτό ούτε από την αντίδραση του κόσμου αλλά ούτε κι από ορισμένα θεματάκια στον ήχο που αναπόφευκτα αντιμετωπίζει πάντα το συγκρότημα που ανεβαίνει πρώτο στη σκηνή, έπαιξαν για μισή περίπου ώρα με πολλή όρεξη και κέφι γι' αυτό που κάνουν.

Setlist
1. Victimized
2. Bury your Dead [The Haunted cover]
3. Neverending Lies
4. Turn to Ash [Dew-Scented cover]
5. Condemnation
6. War of Cultures [Cataract cover]
7.Hollow Point
8.Ruin [Lamb of God cover]

Fragile Fate

Στη συνέχεια ανέλαβαν οι Fragile Fate, ένα συγκρότημα με αρκετά χαμηλό μέσο όρο ηλικίας αλλά πολύ αξιόλογη απόδοση σε αυτό που παρουσίασαν. Ενώ στο ξεκίνημα τους αδίκησε λίγο ο ήχος, τα όποια προβλήματα διορθώθηκαν στη συνέχεια και οι Fragile Fate μας ταξίδεψαν ανάμεσα σε μελωδικά περάσματα και πιο δυνατά σημεία. Ο ήχος τους κινείται μάλλον προς progressive μονοπάτια, γεγονός που φαίνεται από τις επιλογές των διασκευών τους, τόσο με κάποιες πιο κλασσικές (Porcupine Tree, Dream Theater) όσο και σε κάποιες πιο σύγχρονες (Gojira). Μεταξύ πάντως των δύο άκρων, φάνηκαν να τους ταιριάζουν περισσότερο τα πιο heavy κομμάτια παρά τα μελωδικά, δεδομένης ιδίως της φωνής του τραγουδιστή τους.

Setlist
1. In the absence of a dream
2. Fear of a blank planet [Porcupine Tree cover]
3. Forsaken [Dream Theater cover]
4. L' enfant Sauvage [Gojira cover]
5. Amnesia
6. Enter the shadow realm

Spyral of Silence

Καθώς έπεφτε ο ήλιος, ήρθε η σειρά των Spyral of Silence κι από τις πρώτες νότες έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για ένα συγκρότημα που θα ανέβαζε τον πήχυ ως προς τον επαγγελματισμό και τη συνολική ποιότητα αυτού που θα έπαιζε. Παρότι μπήκαν με ένα αρκετά neo-rock κομμάτι που θύμιζε κάτι από Buckcherry, η συνέχεια ήταν ένα εξαιρετικό heavy prog μείγμα από μπόλικους Tool, περισσότερους Tool, λίγο groove από Rage against the machine σε ορισμένα σημεία και κατά καιρούς μελωδικά περάσματα τύπου Savatage ή κοφτά riff στο στυλ των Corrosion of Conformity. Οι Spyral of Silence ήταν δεμένοι και ξεσήκωσαν το κοινό, ιδίως στο φινάλε με την (αναμενόμενη) διασκευή σε Tool και το Sober που έκανε τους παρόντες να φωνάζουν για encore κι άλλο ένα τραγούδι.

Setlist
1. Skein

2. Waking up from a dream

3. Paradox

4. N.i.l.

5. Wait

6. Can't you see

7. Sober [Tool cover]

Below the Bottom

Σειρά είχε ο ηχητικός οδοστρωτήρας των Below the Bottom, οι οποίοι παίζουν hardcore. Για την ακρίβεια, ο ήχος τους είναι κοντά στο σύγχρονο ορισμό του hardcore, ενίοτε περνώντας και σε death σημεία (άλλωστε μάλλον το όνομα του συγκροτήματος προήλθε από το ομώνυμο τραγούδι των Hatebreed) παρά στον παλιό, κλασσικό hardcore ήχο συγκροτημάτων όπως οι Madball ή οι Sick of it all. Το συγκρότημα φάνηκε πολύ δουλεμένο και δε σταμάτησε στιγμή την επίθεσή των στιβαρών riff του και των πολύ καλών φωνητικών του, παρά μόνο για να ευχαριστήσει τους διοργανωτές και το κοινό. Επίσης, οι Below the Bottom ήταν οι μόνοι που είχαν φέρει merchandise, εμφανώς τουλάχιστον. Έχοντας ακούσει τα κομμάτια τους ηχογραφημένα από το YouTube, για κάποιο λόγο υπήρχε η αίσθηση ότι κάτι έλειπε από το live τους. Οπωσδήποτε υπήρχε η επιθετικότητα και το νεύρο, για κάποιο πάντως λόγο ενώ εκτελεστικά ήταν άψογοι, το αποτέλεσμα ακουγόταν αρκετά θορυβώδες και τα κομμάτια κάπως ίδια μεταξύ τους, χωρίς κατ' ανάγκη όμως αυτό να επηρεάζει τη διάθεση του κόσμου ή την ποιότητα του συγκροτήματος. Δεδομένης της ποιότητάς τους και της ξηρασίας στο συγκεκριμένο είδος, τουλάχιστον τοπικά, αναμένονται εναγωνίως τα επόμενα βήματά τους.

Setlist
1. Face reality
2. You cannot stand among us
3. Inevitable demise
4. Political misdirection
5. Untitled1
6. Untitled2
7. Pure heart and mind
8. City without sound
9. Constraint
10. Not the right place for me
11. Untitled3

Menace

Γνήσιοι εκπρόσωποι του παραδοσιακού thrash, οι Menace έπαιξαν με αμεσότητα, ταχύτητα και κέφι. Εμφανώς επηρεασμένοι από τους Big 4 του είδους, ιδίως τους Slayer, κατάφεραν να ικανοποιήσουν όσους τους είχαν ξαναδεί ζωντανά και να ξεσηκώσουν αυτούς που ζούσαν την εμπειρία για πρώτη φορά. Μιας κι αναφέρθηκαν οι Slayer, ήταν παραπάνω από εμφανές ότι ο τραγουδιστής (και κιθαρίστας) των Menace έχει προβάρει εκατομμύρια φορές την κραυγή από το ξεκίνημα του Angel of Death προκειμένου να φτάσει στα επίπεδα έντασης και sustain που επέδειξε, προς τιμή του μάλιστα δεν λυπήθηκε να χρησιμοποιήσει αντίστοιχα φωνητικά σε αρκετά κομμάτια. Το αποτέλεσμα συνολικά ήταν υψηλού επιπέδου, αποδεικνύοντας γιατί οι Menace επελέγησαν (μαζί με τους Biotoxic Warfare) για να ανοίξουν τη συναυλία των Enforcer στο Ρέθυμνο πριν λίγο καιρό.

Setlist
1. Social Control
2. Full throttle
3. Fatal Trust
4. Mentally ill
5. Blacklist
6. Without Morality
7. Confessor

Timeriver

Τη βραδιά έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο οι Timeriver, τους οποίους και προσωπικά περίμενα να δω μετά την ευκαιρία που έχασα όταν άνοιξαν τη συναυλία του Paul DiAnno και των Sorrowful Angels. Πιάνοντας το classic και prog κουβάρι από εκεί που το άφησαν νωρίτερα οι Fragile Fate και Spyral of Silence, παρουσίασαν παλιές και νέες συνθέσεις τους μπλεγμένες με προσεκτικά επιλεγμένες διασκευές, πατώντας πάνω στις ικανότητες των μελών του συγκροτήματος αλλά και στην εξαιρετική χημεία που πετυχαίνουν μεταξύ τους. Ακόμη και με ορισμένες ενστάσεις ως προς τη φωνή του τραγουδιστή τους, η οποία είχε λίγο παραπάνω γρέζι απ' ότι χρειαζόταν τα ψηλά καθαρά φωνητικά σε ορισμένα κομμάτια, μετά την ανατριχιαστική εκτέλεση του Lost Reflection κανείς δε μπορεί να τους προσάψει το παραμικρό.

Setlist
1. Lifetime
2. Faces
3. Linoleum [Pain of Salvation cover]
4. The other me
5. Feeding the beast
6. Tonight he grins again [Savatage cover]
7. Merry go round
8. Lost Reflection [Crimson Glory cover]
9. End of my path

Όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή, το φεστιβάλ στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, αποδεικνύοντας τόσο το επίπεδο που έχει κατακτήσει ο σύλλογος όσο και το γεγονός ότι υπάρχουν συγκροτήματα και κοινό που αναζητούν τέτοιες πρωτοβουλίες και ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό. Τόσο ενθουσιασμό, που παρά την διάρκεια και την ένταση του φεστιβάλ, η γιορτή συνεχίστηκε στο after-festival party του συλλόγου στο Beer o'clock.