Snap / Swim to cape Sherpa / Weird Totem album release party @ Rolling Stone 28/5/2014

Μετά από αρκετό χρόνο υπό το ραντάρ, οι Ηρακλειώτες Weird Totem επέστρεψαν δυναμικά με το πρώτο τους πλήρες άλμπουμ κι ένα εορταστικό live για την κυκλοφορία του. Προσκεκλημένοι τους στη σκηνή του Rolling Stone οι Snap και οι Swim to cape Sherpa. Κάτι η επιλογή της ημέρας στη μέση της εβδομάδας, κάτι ο κλειστός χώρος τώρα που καλοκαίριασε, κάτι το εισιτήριο που ζόρισε ορισμένους μιας κι είναι τέλος του μήνα, η προσέλευση δεν ήταν η αναμενόμενη, ή τελοσπάντων θα μπορούσε να ήταν πολύ μεγαλύτερη, ωστόσο οι λίγοι και πιστοί που κατηφόρισαν ήταν γεμάτοι όρεξη.

Snap

Λίγα λεπτά μετά τις 11 ξεκίνησαν οι Snap, ένα τριμελές σχήμα από τα Χανιά. Από τις πρώτες νότες ξεχώρισε ο καταιγιστικός τους ντράμερ, ο οποίος όμως είχε θέμα συντονισμού κι έμενε λίγο πίσω ή ξέφευγε μπροστά στα περισσότερα κομμάτια, κάτι που γινόταν πολύ αισθητό ακριβώς εξαιτίας του δυνατού στυλ παιξίματός του. Η μπάντα μετράει περίπου 7 μήνες ζωής, συνεπώς είναι κάπως λογικό να μην έχει δέσει πλήρως ακόμα, χρειάζεται όμως αρκετή δουλειά για να γίνει ένα σύνολο. Τα τραγούδια κατά κανόνα ξεκινούσαν με μια πιο ήρεμη post εισαγωγή στο ύφος των Pelican και στη συνέχεια δυνάμωναν με στιβαρά riff και αξιοπρεπή σόλο. Πλην των δύο πρώτων που ήταν ορχηστρικά, στα υπόλοιπα τραγουδούσε ο μπασίστας τους, με μια αρκετά grunge φωνή που σε σημεία θύμιζε λίγο και πρώιμο Hetfield. Κορυφαία στιγμή του 40λεπτου set τους το προτελευταίο κομμάτι Trance, που συνθετικά κι εκτελεστικά μαρτυρά ότι οι Snap έχουν δυνατότητες αλλά και πολύ δρόμο μπροστά τους για να τις πιάσουν.

Setlist
1. May the God forget who we are
2. Noise of the actor
3. Colours
4. Trance
5. Dignity

Swim to cape Sherpa

Στη συνέχεια ανέλαβαν οι επίσης Χανιώτες Swim to cape Sherpa, εμφανώς πιο δουλεμένοι στις πρόβες, με έναν ταξιδιάρικο ήχο που θύμιζε κάτι από Samsara Blues Experiment και υπέροχη slide κιθάρα. Η μουσική τους ισορροπεί μεταξύ ψυχεδέλειας, μελωδίας και groove με πολύ καλό αποτέλεσμα. Όπως και οι Snap πριν απ' αυτούς, ξεκίνησαν με δυο instrumental κομμάτια προτού προσθέσουν φωνητικά, καλά μεν αλλά χωρίς να προσθέτουν αισθητά κάτι επιπλέον στον ήχο του συγκροτήματος. Αυτό που ενθουσίασε ήταν η χρήση της φλογέρας στην εισαγωγή του Of Wolves & Men που παρέπεμπε στους πειραματισμούς των V.I.C. όσο και του πιο folk χρωματισμένου Hepirot. Με βάση πάντως την παρουσία τους τα 40 περίπου λεπτά επί σκηνής, δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι δεν έχουν ακόμα ηχογραφήσει τίποτα. Ανυπομονούμε για την κυκλοφορία του πρώτου τους EP.

Setlist
1. As the world turns
2. Nocturne
3. Of Wolves & Men
4. Hepirot
5. In waves you found refuge

Weird Totem

Μεταμεσονύκτια πλέον, ήρθε η σειρά του ηχητικού οδοστρωτήρα που ακούει στο όνομα Weird Totem, μια από τις καλύτερες stoner rock μπάντες που έχουν βγει από το Ηράκλειο (την "Αγία Τριάδα" συμπληρώνουν οι Cosmic Plunge και οι διαλυμένοι πλέον Black Frog). Σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τους είχα δει live, το 2012 στο ΤΕΙ Ηρακλείου, έχουν διατηρήσει τον Sabbath-ικό όγκο τους και τον εμπλουτίσανε με μπόλικο groove. Οι διπλές κιθάρες τους είναι βουτηγμένες στα καλύτερα riff και σόλο του είδους, με μια ατελείωτη λίστα επιρροών (Monster Magnet, Kyuss, Karma to Burn, Wo Fat, Acrimony, Fu Manchu και πάει λέγοντας). Ο ρυθμικός τους σκελετός έκανε το πάτωμα να τρίζει, ακόμα κι αν ο ντράμερ έπαιζε στο ρελαντί σε σχέση με άλλες μπάντες που τον έχουμε ακούσει (Punkofonix, Imperium Infernalis, Industry of Nightmares κλπ), ακόμα κι αν ο μπασίστας τα έκανε λίγο μαντάρα με τις μπύρες και τα καλώδια. Οι συνθέσεις δυνατές και οι τεχνικές ικανότητες των μελών αδιαμφισβήτητες, σε μια μπάντα που παίζει με ψυχή, ενέργεια και δύναμη. Μοναδικό ίσως υστέρημα, η αρκετά στατική παρουσία του τραγουδιστή τους, ακόμα και για δεδομένα stoner rock, κάτι ωστόσο για το οποίο μας αποζημίωσε με τη βροντερή φωνή του. Οι Weird Totem έπαιξαν όλο το νέο τους άλμπουμ, με την εξαίρεση του Elegy, με τη σειρά κιόλας των κομματιών απαράλλαχτη, ενώ ύστερα πέρασαν στο EP τους και έκλεισαν σε ένα άτυπο encore με το Voodoo Cactus Tree. Το κοινό συμμετείχε και διασκέδαζε, ειδικά στα πιο γνωστά κομμάτια όπως το Priestess και το Voices, ενώ καταχειροκρότησε τη μπάντα που μετά το τέλος του live κλήρωσε ένα αντίτυπο από το EP της, ένα από το νέο άλμπουμ και μια μπλούζα.

Δυο μέρες μετά τη συναυλία κι έχοντας λιώσει τα δύο CD τους, δύο επίσης πράγματα είναι ξεκάθαρα: Πρώτον, οι Weird Totem είναι πολύ ανώτεροι live παρά ηχογραφημένοι και δεύτερον, μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια οποιαδήποτε αντίστοιχη ελληνική μπάντα του είδους. Με το καλό και σε εμφανίσεις εκτός Κρήτης, έχουν όλες τις προϋποθέσεις.

Setlist
1. Intro
2. Seer's Warning
3. Weird Totem
4. Grief
5. Survival Instict
6. Transparent Cage
7. The Priestess
8. Yawning Plains
9. Green Sun
10. Haunting Dog
11. Spiritual Freedom
12. Voices
13. Voodoo Cactus Tree

9ο Radioactive Festival : Potergeist / 45 Rats / Circassian / Brain Flexuous

Στα πλαίσια του καθιερωμένου Radioactive Festival, το 9^ο φέτος και επετειακό για τα 25 χρόνια του Studio FM1 105,4, ραδιοφωνικού σταθμού των σπουδαστών Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου, ο σταθμός οργάνωσε ένα διήμερο εορτασμό με συναυλίες την Παρασκευή 23 και πάρτι το Σάββατο 24 Μαΐου. Αν και το φεστιβάλ έχει καθιερωθεί ως θεσμός, προσωπικά είχα να το τιμήσω πάνω από δεκαετία, όταν δεν είχε ακόμα όνομα και μας παρουσίαζε ονόματα όπως οι Φόβοι του Πρίγκηπα και το nu-metal πείραμα τότε των Βαβυλώνα 2000. Φέτος, όπως ανέφεραν παραγωγοί του σταθμού, το φεστιβάλ ήταν πιο περιορισμένο σε σχέση με προηγούμενες χρονιές λόγω οικονομικών, παραταύτα η όρεξη των υπευθύνων, των συγκροτημάτων και του κόσμου ήταν τέτοια που δεν υπήρχε η αίσθηση ότι το φετινό Radioactive festival πρόκειται για μια σκιά του παλιού του εαυτού.

Ο χώρος που επελέγη ήταν το προαύλιο του κλειστού γυμναστηρίου «Μάρκος Καραναστάσης» και παρ’ ότι ίσως κάποιοι να προτιμούσαν το αίθριο του Τ.Ε.Ι., ο συγκεκριμένος χώρος είναι αρκετά πιο ταιριαστός ως αίσθηση σε φεστιβάλ και με εξαιρετική ακουστική για τα δεδομένα του, κάτι που θυμόμασταν από το Believe in Sound festival και την πρώτη συναυλία των 1000mods στο Ηράκλειο. Ωστόσο η προσέλευση του κόσμου ήταν αργή, γεγονός που οφειλόταν στην ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην πλατεία Ελευθερίας και την εξ αυτού μη λειτουργία των λεωφορείων προς το Τ.Ε.Ι.

Brain Flexuous

Κατά τις 22:00 και αφού είχε επιτέλους μαζευτεί αρκετός κόσμος, ανέβηκαν στη σκηνή οι Brain Flexuous από τη Σητεία, ένα μέρος που ομολογουμένως δε θα περίμεναν πολλοί να παράγει μουσικά συγκροτήματα. Το τρίο παίζει ντραμς, κιθάρα και πλήκτρα, με τα τελευταία να αναλαμβάνουν τόσο το ρόλο του μπάσου όσο και τη χρήση samples/loops. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι παίζουν alternative punk rock, ο ήχος τους πάντως θυμίζει αρκετά τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς που έκαναν τα Ξύλινα Σπαθιά και μετέπειτα ο Παύλος Παυλίδης, συνειρμός στον οποίο σίγουρα βοηθά και ο ελληνικός στίχος, μαζί με μια δόση από το ροκ των Placebo. Κατά τη διάρκεια του soundcheck ακούστηκαν κι ορισμένα samples που θύμιζαν τον ήχο των Prodigy, ωστόσο δεν χρησιμοποιήθηκαν –ή δεν ξεχώρισαν τόσο- κατά τη διάρκεια του κανονικού set. Η αντίδραση του κόσμου ήταν ομολογουμένως υποτονική, γεγονός λογικό καθώς επρόκειτο για το πρώτο συγκρότημα και με έναν δύσκολο ήχο, ζωντάνεψαν όμως προς τα μέσα όπου ακούστηκαν δυο λίγο ταχύτερα κομμάτια με ρυθμό και κιθάρα που παρέπεμπαν σε Queens of the Stone Age. Οι Brain Flexuous δεν πτοήθηκαν και έπαιξαν κανονικά τη μουσική τους, προς τιμήν τους μάλιστα για μία ολόκληρη ώρα, κάτι που δε συνηθίζεται από τα εναρκτήρια συγκροτήματα.

Setlist

1. Ανθινος Τόπος

2. Επίπεδο Ω

3. Στην Άλλη Όχθη

4. Χρονογραφημένη Αποφλοίωση

5. Ο Χρόνος κάτω από το Νερό

6. Κάψε την Σημαία

7. Είδος Βιομηχανικό

8. Brain Flexuous

9. Κέρινο Βλέμμα

10. Ηδονή

11. Πώς να σωπάσω

Circassian

Περίπου 10 λεπτά αργότερα ξεκίνησαν οι Αθηναίοι Circassian, ποτίζοντας την ονειρική ατμόσφαιρα που είχε φτιάξει το προηγούμενο συγκρότημα με τις δικές τους ψυχεδελικές πινελιές. Ο ήχος τους θα μπορούσε να περιγραφεί σαν ένα μείγμα psych και post rock, με αρκετές ανατολίτικες αναφορές που βασίζονται κυρίως στους ρυθμούς που δίνουν τα ντραμς και τις κλίμακες της κιθάρας, τεχνική που τους κρατάει σε απόσταση ασφαλείας από διπλοπενιές και τσιφτετέλια. Τα φωνητικά ήταν λίγα, διάσπαρτα, επαναλαμβανόμενα και σχεδόν μουρμουριστά, δημιουργώντας μαζί με την κατά βάση instrumental δομή των κομματιών έναν υπνωτικό και ταξιδιάρικο ήχο. Γενικά οι Circassian έδιναν την εντύπωση μιας μπάντας που κατά βάση τζάμαρε επί σκηνής και πειραματιζόταν με παραλλαγές σε μουσικά μοτίβα, χωρίς ωστόσο να κουράσουν. Στα μέσα του μονόωρου set τους ανέβασαν λίγο ταχύτητα με το Mevlana, του οποίου οι rockabilly πενιές θύμισαν κάτι από soundtrack ταινίας του Ταραντίνο, για να περάσουν μετά στο δεύτερο μισό με μια oriental ψυχεδέλεια που παρέπεμπε σε Doors και ειδικότερα στο The End. Γενικά άφησαν καλές εντυπώσεις και έδειξαν ότι έχουν μέλλον στις αναζητήσεις τους.

Setlist
1. Sir Flynt (the unstable)
2. No proof = dedication
3. High on Limbo
4. Source of Nations
5. Gravity Giants
6. Licancabur
7. Mevlana
8. Creatures of Nesf-i Jahan
9. Feels like home
10. Shunned house
11. Sally
12. Green turtles of the Nile

45rats

Μισή ώρα πια μετά τα μεσάνυχτα, τη σκηνή ανέλαβαν οι 45rats κι απ’ τις πρώτες πενιές ανέβασαν στροφές στα ηχεία και τη διάθεση του κοινού με ήχο φτιαγμένο για ένα muscle car που τρέχει με τέρμα το γκάζι. Τη συγκεκριμένη μπάντα είχα ξαναδεί αρχές του 2012 στην Αθήνα, όταν είχε κυκλοφορήσει το ΕΡ “First Gear” και άνοιγε για τους Samsara Blues Experiment. Ήξερα λοιπόν ότι θα παίξουν τα instrumental κομμάτια τους με ήχο βασισμένο στο ροκ της δεκαετίας του ‘70 και τη μεγάλη τους αγάπη, τους Atomic Bitchwax, από τους οποίους μάλιστα έπαιξαν κι ένα κομμάτι σε διασκευή, με χαρά όμως διαπίστωσα ότι έχουν προοδεύσει με άλματα και εμπλουτίσανε τον ήχο τους με πολλά groove στοιχεία, φέρνοντας πια περισσότερο σε Karma to Burn, κάτι που πιστώνεται τόσο στις νεότερες συνθέσεις τους όσο και στον μελωδικότατο μπασίστα τους. Τα ντραμς ήταν συμπαγή, με συνέπεια και με άφθονο cowbell, χωρίς υπερβολές αλλά με ηλεκτρισμένες αλλαγές και γεμίσματα. Όσο για τον κιθαρίστα τους, απέδειξε ότι είναι μια μηχανή παραγωγής riff, καθένα εκ των οποίων θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε ξεχωριστό πλήρες κομμάτι. Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας τους, η εκτέλεση του Groove Salad όπου ο κιθαρίστας έπαιξε φυσαρμόνικα, προσθέτοντας τόνους blues και desert rock στον ήδη πλούσιο ήχο του συγκροτήματος.

Setlist
1. Lab Rat
2. Flamtap
3. Double Cut
4. Star 54
5. 5-29
6. '79
7. Ice Peak Freak [Atomic Bitchwax Cover]
8. Groove Salad
9. Prediction: Pain

Potergeist

Τα βαμπίρ βγαίνουν μετά τα μεσάνυχτα, τα swampires βγήκαν στις 1:30 κι εξαρχής φάνηκε πως η σκηνή ήταν πολύ μικρή γι’ αυτούς. Παρά την προχωρημένη ώρα, τα μέλη των Potergeist ήταν γεμάτα ενέργεια και κίνηση, παίζοντας αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν swamp metal, ήτοι μια μουσική που ξεκίνησε από εκεί που σταμάτησαν οι Pantera κι ακολούθησε τη μετανάστευση του Phil Anselmo στον λασπερό αμερικάνικο νότο (εξ’ ου και ο όρος swamp) με τους Down και την όλη sludge σκηνή γύρω τους. Βαρύς αλλά στιβαρός ήχος που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι χτίζεται γύρω από το groove του τιτανοτεράστιου μπασίστα τους. Οι δυο κιθάρες ήταν σε τέλειο μελωδικό συντονισμό και τα ντραμς δίνανε ρυθμό στον μουσικό οδοστρωτήρα που ακούει στο όνομα Potergeist. Εξαιρετική κι η παρουσία του τραγουδιστή τους, ο οποίος αδικήθηκε από κάποια ρύθμιση στον ήχο που του έκοβε τα πολύ ψηλά φωνητικά και διορθώθηκε προς το τέλος του set. Το συγκρότημα παρουσίασε κομμάτια από τη δισκογραφία του με έμφαση στο τελευταίο άλμπουμ “Swampires” που κυκλοφόρησε Σεπτέμβριο του 2013, έκανε όμως και μια εξαίρεση παίζοντας μια δυνατή διασκευή στο Surf Nicaragua των Sacred Reich, όπου έλαμψε ο ντράμερ του. Badass λεπτομέρεια που μακάρι να αντιγραφεί, το καλώδιο του μικροφώνου τυλιγμένο στον καρπό αντί για κουλούρα στο χέρι. Μετά από μια γεμάτη ώρα μουσικής, για το φινάλε, κάλεσαν επί σκηνής τον Μιχάλη των Lucky Funeral, ο οποίος βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό κι ανέβηκε για να κλείσει η συναυλία συμμετέχοντας στα φωνητικά του Rivers & Oceans.

Setilist
1. King's Army
2. Swampire
3. Every time I break
4. Heal the sad
5. Ride on
6. Forgiven
7. Southern Crown
8. Surf Nicaragua [Sacred Reich cover]
9. Hope
10. Love's Martyr
11. The time has come
12. Rivers & Oceans

Γενικά παρά τα αναπόφευκτα μικροπροβλήματα, το φεστιβάλ ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία κι αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους ανέλαβαν τη διοργάνωσή του και όσους έκαναν τον κόπο να ανεβούν ως το Τ.Ε.Ι. για να το υποστηρίξουν. Με το καλό σε άλλα 25 χρόνια του σταθμού!

Φωτογραφίες: Εβίτα Κ., Μυρτώ Π.

Biotoxic Warfare & Imperium Infernalis live @ Rolling Stone bar, 21/5/2014

Βράδυ Τετάρτης και παρά την αργή προσέλευση, μαζεύτηκε αρκετός κόσμος για να στηρίξει με την παρουσία του τα δυο συγκροτήματα.

Biotoxic Warfare

Την αρχή έκαναν οι Biotoxic Warfare με μια ορχηστρική εισαγωγή προτού ανέβει στη σκηνή ο τραγουδιστής τους. Ήταν η δεύτερη φορά που τους έβλεπα επί σκηνής και σε σχέση με την παρουσία τους το Δεκέμβρη του 2013 η διαφορά προς το καλύτερο ήταν εμφανής. Ο νέος μπασίστας έχει βρει τη θέση του στο σύνολο, το οποίο ήταν πιο δεμένο από ποτέ, σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Ο ήχος τους αντίστοιχα έχει ωριμάσει κι εξελίχθηκε από το full speed ahead φασαριόζικο τευτονικό thrash σε κάτι μελωδικότερο και πιο γκρουβάτο, χωρίς να έχει μειωθεί στο ελάχιστο η επιθετικότητα κι ο τσαμπουκάς, ειδικά στα νεότερα τραγούδια τους που μας παρουσίασαν. Ωραιότατα κοψίματα και στακάτα σημεία στα κομμάτια, αρκετά εκ των οποίων μου θύμισαν το Raining Blood των Slayer, τόσο συνθετικά όσο και ως προς το απειλητικό συναίσθημα που δημιουργούσαν για το επερχόμενο ηχητικό ξέσπασμα.

Για άλλη μια φορά εξαιρετικοί ο ντράμερ Ορέστης κι ο lead κιθαρίστας Γιώργος, του οποίου δυστυχώς ήταν λίγο ριγμένος ο ήχος και χάθηκαν κάποια σημεία από τα σόλο του. Φιλικά συμμετέχων, ανέβηκε στη σκηνή για ένα κομμάτι ο τραγουδιστής των Blessed by Perversion, Αντρέας, συνεισφέροντας τα δυνατά death φωνητικά του και δημιουργώντας μια ωραία «συνομιλία» με τα πιο κλασσικά thrash φωνητικά του Μιχάλη των Biotoxic Warfare. Εκεί όμως που πραγματικά έλαμψε ο frontman του συγκροτήματος ήταν στο προτελευταίο κομμάτι, μια διασκευή στο Creeping Death των Metallica που χάρη στη φωνή του έγινε πραγματικά κομμάτι της μπάντας και όχι απλά μια επανεκτέλεση. Στο ίδιο κομμάτι είχε την ευκαιρία και το μπάσο για μερικά πολύ όμορφα γεμίσματα, ενώ νωρίτερα είχαν παίξει και το Pleasure to Kill των Kreator, ενώ παρέλειψαν το Evil Dead των Death το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο EP που έχουν κυκλοφορήσει. Για το τελευταίο κομμάτι, ανέβηκε στη σκηνή ο παλιός μπασίστας του συγκροτήματος, Μανώλης και το συγκρότημα έκλεισε με ενθουσιασμό και τον τραγουδιστή να κάνει stagediving και να συμμετέχει στο moshpit που χε δημιουργηθεί μπροστά απ’ τη σκηνή.

Ως γενική εντύπωση, οι Biotoxic Warfare απέδειξαν ότι είναι μια έντιμη μπάντα που γουστάρει αυτό που κάνει, το έχει πάρει σοβαρά και δουλεύει, έχοντας προχωρήσει πολύ από το σημείο που βρισκόταν το Δεκέμβρη. Με το καλό και στην ηχογράφηση ενός πλήρους άλμπουμ

Setlist

1. Mors Indecepta

2. Dementia

3. Parasitic Life

4. Baptized In Blood And Greed

5. Pleasure To Kill [Kreator Cover]

6. Proclaim The Gospel Of Lies

7. Dysphoric Reality

8. As We Rot… (Promises Of Heaven)

9. Creeping Death [Metallica Cover]

10. Lust For Hate

Imperium Infernalis

Τους Imperium Infernalis δεν τους είχα δει σε live, ενώ κομμάτια τους είχα ακούσει μερικά στο internet, γνωρίζοντας όμως τα μέλη τους κι έχοντας ακούσει άλλα συγκροτήματα στα οποία συμμετείχαν, ο πήχης ήταν ψηλά. Όσο ετοιμάζονταν, η σκηνή καλύφθηκε με μια μαύρη κουρτίνα. Υπέθεσα ότι από πίσω το συγκρότημα ετοίμαζε το corpsepaint, φαινόταν κι από την αφίσα της εκδήλωσης ότι το χρησιμοποιεί, ωστόσο η προετοιμασία πήρε αρκετή ώρα. Μόλις όμως ξεκίνησαν κι έπεσε η κουρτίνα, το αποτέλεσμα ήταν παραπάνω από εντυπωσιακό.

Εκτός από το συγκρότημα που ήταν βαμμένο με corpsepaint, ο τραγουδιστής φορούσε επιπλέον έναν μαύρο μανδύα με κουκούλα, την παράσταση όμως έκλεβαν τα τρία τσιγκέλια με ένα κεφάλι κατσίκας στο καθένα, κρεμασμένα από το πλαίσιο όπου στεκόταν πριν η κουρτίνα. Το δυνατό αυτό stage show συμπλήρωνε τον επιβλητικό frontman του συγκροτήματος, ο οποίος κέρδισε την προσοχή και το σεβασμό του κοινού με την σκηνική παρουσία του, καταφέρνοντας σε κάθε σημείο να προκαλεί το επιθυμητό συναίσθημα που συμπλήρωνε τη μουσική των Imperium Infernalis (θα βοηθούσε πάντως και μια παρέμβαση στον φωτισμό, ο οποίος μάλλον παραήταν έντονος και πολύχρωμος). Καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας είχε μια παρουσία που πραγματικά τον ανεβάζει από απλώς τραγουδιστή σε αληθινό frontman.

Η μουσική τους, πέραν της ενίσχυσης που είχαν με την όλη θεατρικότητα, ήταν πολύ καλύτερη ζωντανά απ’ ότι ηχογραφημένη. Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις στο συγκεκριμένο είδος, αλλά διέκρινα μια βάση σκανδιναβικού black metal, χωρίς ωστόσο τις τσιρίδες, το χάος και την «κακή», βρώμικη παραγωγή του κλασσικού νορβηγικού black των 90s. Αντ’ αυτού ο ήχος ήταν πιο σύγχρονος, γεμάτος και ανά σημεία αρκετά μελωδικός, φέρνοντας ίσως προς Watain, χάρη στις διπλές κιθάρες του συγκροτήματος. Τα φωνητικά ξέφευγαν από τα ψηλά που έχουμε συνηθίσει στο είδος κι είχαν μια πινελιά death γρυλίσματος, απόλυτα ταιριαστού στον ήχο και το υπόλοιπο προφιλ της μπάντας. Το rhythm section ήταν δεμένο, παρατήρησα μάλιστα ότι μπασίστας και ντράμερ διατηρούσαν συχνή οπτική επαφή κι έλεγχαν απόλυτα το ρυθμό, είτε δημιουργούσαν, με μαεστρία που θα ζήλευαν stoner συγκροτήματα, μια απειλητική ατμόσφαιρα στα πιο ατμοσφαιρικά σημεία σα σύννεφα που μαζεύονται για καταιγίδα, είτε ανεβάζοντας το ρυθμό με ταχύτητα πολυβόλου σε έναν δομημένο κι ελεγχόμενο καλπασμό.

Καθώς γιορτάζανε τα 10 χρόνια τους ως συγκρότημα, οι Imperium Infernalis είχαν αρκετό υλικό να παρουσιάσουν, με κομμάτια μεγάλα σε διάρκεια καθώς και δύο διασκευές σε τραγούδια των Deathspell Omega και των Aura Noir. Ωστόσο σε κανένα σημείο δεν κούρασαν, κάτι που αποτελεί σημάδι της ποιότητάς τους, ειδικά εφόσον παίζουν μια μουσική που αρκετοί θα χαρακτήριζαν «μονότονη». Επιπλέον, κέρδισαν άλλο ένα μεγάλο στοίχημα και ιδιαίτερα δύσκολο στο black metal, καθώς ασχολήθηκαν με τη σκηνική τους παρουσία χωρίς όμως να φτάσουν στο σημείο να γίνουν γραφικοί.

Setlist
1. Of Wrath and Vengeance
2. Subhuman
3. Obscured Theater
4. Choking
5. Embrace The Savior
6. Messiah Of The Rebels
7. Horror of Recursive Realities
9. Infernal Empire
10. The Unholy Destruction of Humanity
11. Jubilate Deo [Deathspell Omega cover]
12. Condor [Aura Noir cover]
13. Lytrosis

Φωτογραφίες: Jey Kegawa