9ο Radioactive Festival : Potergeist / 45 Rats / Circassian / Brain Flexuous

Στα πλαίσια του καθιερωμένου Radioactive Festival, το 9^ο φέτος και επετειακό για τα 25 χρόνια του Studio FM1 105,4, ραδιοφωνικού σταθμού των σπουδαστών Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου, ο σταθμός οργάνωσε ένα διήμερο εορτασμό με συναυλίες την Παρασκευή 23 και πάρτι το Σάββατο 24 Μαΐου. Αν και το φεστιβάλ έχει καθιερωθεί ως θεσμός, προσωπικά είχα να το τιμήσω πάνω από δεκαετία, όταν δεν είχε ακόμα όνομα και μας παρουσίαζε ονόματα όπως οι Φόβοι του Πρίγκηπα και το nu-metal πείραμα τότε των Βαβυλώνα 2000. Φέτος, όπως ανέφεραν παραγωγοί του σταθμού, το φεστιβάλ ήταν πιο περιορισμένο σε σχέση με προηγούμενες χρονιές λόγω οικονομικών, παραταύτα η όρεξη των υπευθύνων, των συγκροτημάτων και του κόσμου ήταν τέτοια που δεν υπήρχε η αίσθηση ότι το φετινό Radioactive festival πρόκειται για μια σκιά του παλιού του εαυτού.

Ο χώρος που επελέγη ήταν το προαύλιο του κλειστού γυμναστηρίου «Μάρκος Καραναστάσης» και παρ’ ότι ίσως κάποιοι να προτιμούσαν το αίθριο του Τ.Ε.Ι., ο συγκεκριμένος χώρος είναι αρκετά πιο ταιριαστός ως αίσθηση σε φεστιβάλ και με εξαιρετική ακουστική για τα δεδομένα του, κάτι που θυμόμασταν από το Believe in Sound festival και την πρώτη συναυλία των 1000mods στο Ηράκλειο. Ωστόσο η προσέλευση του κόσμου ήταν αργή, γεγονός που οφειλόταν στην ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην πλατεία Ελευθερίας και την εξ αυτού μη λειτουργία των λεωφορείων προς το Τ.Ε.Ι.

Brain Flexuous

Κατά τις 22:00 και αφού είχε επιτέλους μαζευτεί αρκετός κόσμος, ανέβηκαν στη σκηνή οι Brain Flexuous από τη Σητεία, ένα μέρος που ομολογουμένως δε θα περίμεναν πολλοί να παράγει μουσικά συγκροτήματα. Το τρίο παίζει ντραμς, κιθάρα και πλήκτρα, με τα τελευταία να αναλαμβάνουν τόσο το ρόλο του μπάσου όσο και τη χρήση samples/loops. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι παίζουν alternative punk rock, ο ήχος τους πάντως θυμίζει αρκετά τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς που έκαναν τα Ξύλινα Σπαθιά και μετέπειτα ο Παύλος Παυλίδης, συνειρμός στον οποίο σίγουρα βοηθά και ο ελληνικός στίχος, μαζί με μια δόση από το ροκ των Placebo. Κατά τη διάρκεια του soundcheck ακούστηκαν κι ορισμένα samples που θύμιζαν τον ήχο των Prodigy, ωστόσο δεν χρησιμοποιήθηκαν –ή δεν ξεχώρισαν τόσο- κατά τη διάρκεια του κανονικού set. Η αντίδραση του κόσμου ήταν ομολογουμένως υποτονική, γεγονός λογικό καθώς επρόκειτο για το πρώτο συγκρότημα και με έναν δύσκολο ήχο, ζωντάνεψαν όμως προς τα μέσα όπου ακούστηκαν δυο λίγο ταχύτερα κομμάτια με ρυθμό και κιθάρα που παρέπεμπαν σε Queens of the Stone Age. Οι Brain Flexuous δεν πτοήθηκαν και έπαιξαν κανονικά τη μουσική τους, προς τιμήν τους μάλιστα για μία ολόκληρη ώρα, κάτι που δε συνηθίζεται από τα εναρκτήρια συγκροτήματα.

Setlist

1. Ανθινος Τόπος

2. Επίπεδο Ω

3. Στην Άλλη Όχθη

4. Χρονογραφημένη Αποφλοίωση

5. Ο Χρόνος κάτω από το Νερό

6. Κάψε την Σημαία

7. Είδος Βιομηχανικό

8. Brain Flexuous

9. Κέρινο Βλέμμα

10. Ηδονή

11. Πώς να σωπάσω

Circassian

Περίπου 10 λεπτά αργότερα ξεκίνησαν οι Αθηναίοι Circassian, ποτίζοντας την ονειρική ατμόσφαιρα που είχε φτιάξει το προηγούμενο συγκρότημα με τις δικές τους ψυχεδελικές πινελιές. Ο ήχος τους θα μπορούσε να περιγραφεί σαν ένα μείγμα psych και post rock, με αρκετές ανατολίτικες αναφορές που βασίζονται κυρίως στους ρυθμούς που δίνουν τα ντραμς και τις κλίμακες της κιθάρας, τεχνική που τους κρατάει σε απόσταση ασφαλείας από διπλοπενιές και τσιφτετέλια. Τα φωνητικά ήταν λίγα, διάσπαρτα, επαναλαμβανόμενα και σχεδόν μουρμουριστά, δημιουργώντας μαζί με την κατά βάση instrumental δομή των κομματιών έναν υπνωτικό και ταξιδιάρικο ήχο. Γενικά οι Circassian έδιναν την εντύπωση μιας μπάντας που κατά βάση τζάμαρε επί σκηνής και πειραματιζόταν με παραλλαγές σε μουσικά μοτίβα, χωρίς ωστόσο να κουράσουν. Στα μέσα του μονόωρου set τους ανέβασαν λίγο ταχύτητα με το Mevlana, του οποίου οι rockabilly πενιές θύμισαν κάτι από soundtrack ταινίας του Ταραντίνο, για να περάσουν μετά στο δεύτερο μισό με μια oriental ψυχεδέλεια που παρέπεμπε σε Doors και ειδικότερα στο The End. Γενικά άφησαν καλές εντυπώσεις και έδειξαν ότι έχουν μέλλον στις αναζητήσεις τους.

Setlist
1. Sir Flynt (the unstable)
2. No proof = dedication
3. High on Limbo
4. Source of Nations
5. Gravity Giants
6. Licancabur
7. Mevlana
8. Creatures of Nesf-i Jahan
9. Feels like home
10. Shunned house
11. Sally
12. Green turtles of the Nile

45rats

Μισή ώρα πια μετά τα μεσάνυχτα, τη σκηνή ανέλαβαν οι 45rats κι απ’ τις πρώτες πενιές ανέβασαν στροφές στα ηχεία και τη διάθεση του κοινού με ήχο φτιαγμένο για ένα muscle car που τρέχει με τέρμα το γκάζι. Τη συγκεκριμένη μπάντα είχα ξαναδεί αρχές του 2012 στην Αθήνα, όταν είχε κυκλοφορήσει το ΕΡ “First Gear” και άνοιγε για τους Samsara Blues Experiment. Ήξερα λοιπόν ότι θα παίξουν τα instrumental κομμάτια τους με ήχο βασισμένο στο ροκ της δεκαετίας του ‘70 και τη μεγάλη τους αγάπη, τους Atomic Bitchwax, από τους οποίους μάλιστα έπαιξαν κι ένα κομμάτι σε διασκευή, με χαρά όμως διαπίστωσα ότι έχουν προοδεύσει με άλματα και εμπλουτίσανε τον ήχο τους με πολλά groove στοιχεία, φέρνοντας πια περισσότερο σε Karma to Burn, κάτι που πιστώνεται τόσο στις νεότερες συνθέσεις τους όσο και στον μελωδικότατο μπασίστα τους. Τα ντραμς ήταν συμπαγή, με συνέπεια και με άφθονο cowbell, χωρίς υπερβολές αλλά με ηλεκτρισμένες αλλαγές και γεμίσματα. Όσο για τον κιθαρίστα τους, απέδειξε ότι είναι μια μηχανή παραγωγής riff, καθένα εκ των οποίων θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε ξεχωριστό πλήρες κομμάτι. Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας τους, η εκτέλεση του Groove Salad όπου ο κιθαρίστας έπαιξε φυσαρμόνικα, προσθέτοντας τόνους blues και desert rock στον ήδη πλούσιο ήχο του συγκροτήματος.

Setlist
1. Lab Rat
2. Flamtap
3. Double Cut
4. Star 54
5. 5-29
6. '79
7. Ice Peak Freak [Atomic Bitchwax Cover]
8. Groove Salad
9. Prediction: Pain

Potergeist

Τα βαμπίρ βγαίνουν μετά τα μεσάνυχτα, τα swampires βγήκαν στις 1:30 κι εξαρχής φάνηκε πως η σκηνή ήταν πολύ μικρή γι’ αυτούς. Παρά την προχωρημένη ώρα, τα μέλη των Potergeist ήταν γεμάτα ενέργεια και κίνηση, παίζοντας αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν swamp metal, ήτοι μια μουσική που ξεκίνησε από εκεί που σταμάτησαν οι Pantera κι ακολούθησε τη μετανάστευση του Phil Anselmo στον λασπερό αμερικάνικο νότο (εξ’ ου και ο όρος swamp) με τους Down και την όλη sludge σκηνή γύρω τους. Βαρύς αλλά στιβαρός ήχος που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι χτίζεται γύρω από το groove του τιτανοτεράστιου μπασίστα τους. Οι δυο κιθάρες ήταν σε τέλειο μελωδικό συντονισμό και τα ντραμς δίνανε ρυθμό στον μουσικό οδοστρωτήρα που ακούει στο όνομα Potergeist. Εξαιρετική κι η παρουσία του τραγουδιστή τους, ο οποίος αδικήθηκε από κάποια ρύθμιση στον ήχο που του έκοβε τα πολύ ψηλά φωνητικά και διορθώθηκε προς το τέλος του set. Το συγκρότημα παρουσίασε κομμάτια από τη δισκογραφία του με έμφαση στο τελευταίο άλμπουμ “Swampires” που κυκλοφόρησε Σεπτέμβριο του 2013, έκανε όμως και μια εξαίρεση παίζοντας μια δυνατή διασκευή στο Surf Nicaragua των Sacred Reich, όπου έλαμψε ο ντράμερ του. Badass λεπτομέρεια που μακάρι να αντιγραφεί, το καλώδιο του μικροφώνου τυλιγμένο στον καρπό αντί για κουλούρα στο χέρι. Μετά από μια γεμάτη ώρα μουσικής, για το φινάλε, κάλεσαν επί σκηνής τον Μιχάλη των Lucky Funeral, ο οποίος βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό κι ανέβηκε για να κλείσει η συναυλία συμμετέχοντας στα φωνητικά του Rivers & Oceans.

Setilist
1. King's Army
2. Swampire
3. Every time I break
4. Heal the sad
5. Ride on
6. Forgiven
7. Southern Crown
8. Surf Nicaragua [Sacred Reich cover]
9. Hope
10. Love's Martyr
11. The time has come
12. Rivers & Oceans

Γενικά παρά τα αναπόφευκτα μικροπροβλήματα, το φεστιβάλ ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία κι αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους ανέλαβαν τη διοργάνωσή του και όσους έκαναν τον κόπο να ανεβούν ως το Τ.Ε.Ι. για να το υποστηρίξουν. Με το καλό σε άλλα 25 χρόνια του σταθμού!

Φωτογραφίες: Εβίτα Κ., Μυρτώ Π.