Όταν ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη βραδιά, αιφνιδίασε πολύ κόσμο. Black metal και μάλιστα στο Herlin? Με 4 συγκροτήματα κιόλας, τρανταχτά ονόματα του είδους στην εγχώρια και όχι μόνο σκηνή. Οι διοργανωτές τόλμησαν κι η προσέλευση του κοινού τους δικαίωσε: το Ηράκλειο όχι μόνο ανταποκρίνεται σε τέτοιες πρωτοβουλίες αλλά τις αποζητά και με ιδιαίτερο ζήλο. Το μέρος γέμισε από νωρίς κι η βραδιά άφησε πολλές υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον εφόσον υπάρχει η θέληση κι η δουλειά να γίνει.
Funeral Storm
Τη βραδιά άνοιξαν οι Αθηναίοι Funeral Storm (μπάντα που αποτελείται από τον τραγουδιστή και μέλη των Serpent Path) υπό τους ήχους ενός ατμοσφαιρικού intro και με γυρισμένες τις πλάτες στο κοινό μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησαν να παίζουν. Έτσι απλά, χωρίς αχρείαστους θεατρινισμούς κι υπερβολές, κατάφεραν αμέσως να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, να δώσουν το στίγμα τους και να πάνε κατευθείαν στην ουσία του black metal. Αυτή τους η στάση, να πετούν δηλαδή όλα τα περιττά στοιχεία που αποσπούν αντί να αναδεικνύουν, βγαίνει όχι μόνο στην εμφάνιση και τη σκηνική τους παρουσία, αλλά και στη μουσική που παίζουν. Ο ήχος τους είναι ριζωμένος αφενός στο κλασσικό νορβηγικό black metal κι αφετέρου στο ποικιλόμορφο αλλά χαρακτηριστικό ιδίωμα που έχει καθιερώσει η ελληνική black metal σκηνή με μπροστάρηδες τους Rotting Christ. Το αξιέπαινο για τους Funeral Storm είναι ότι ενώ πατάνε πάνω σε δύο βάσεις που είτε λόγω άποψης είτε λόγω συνθηκών χαρακτηρίστηκαν από αρκετά "φασαριόζικες" lo-fi παραγωγές, οι ίδιοι έχουν το θάρρος να παίζουν με ελάχιστο έως καθόλου distortion στις κιθάρες τους. Και πρόκειται πραγματικά για θάρρος, καθώς αρκετά συγκροτήματα του χώρου έχουν κρύψει τις συνθετικές κι εκτελεστικές αδυναμίες τους πίσω από ένα πέπλο φασαρίας, ενώ προς τιμήν τους οι Funeral Storm με τον τρόπο αυτό εκτίθενται αλλά βγαίνουν κερδισμένοι. Εκτός από χαρακτήρα στον ήχο τους, η συγκεκριμένη επιλογή επιτρέπει να ακουστούν οι μελωδίες των κομματιών τους, οι οποίες ακολουθώντας την πάγια προσέγγιση της μπάντας, είναι απλές και ουσιαστικές, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είναι και αδιάφορες. Αντιθέτως, από την σύντομη εμφάνισή τους απέδειξαν ότι συνθετικά κι εκτελεστικά (ιδίως όσον αφορά τον σωστότατο μπασίστα τους) έχουν τα προσόντα να φτάσουν πολύ ψηλά με τη σωστή παραγωγή κι εφόσον τους δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες. Η μέχρι τώρα πορεία τους δεν ήταν ατάραχη, με αποκορύφωμα την 6ετή παύση που πέρασαν, προτού ενεργοποιηθούν εκ νέου με αφορμή το κομμάτι Necromancer, όπως μας υπενθύμισαν προτού το παρουσιάσουν, εμφανώς όμως τους έχει ατσαλώσει και δέσει σαν σύνολο που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει από κοντά, όπως έκανε άλλωστε το κοινό που όχι μόνο ήρθε από νωρίς για να τους ακούσει, αλλά ανταποκρίθηκε και με ιδιαίτερη θέρμη παρά το πρώιμο της βραδιάς.
1. Ego sum filius draconis
2. Necromancer
3. A conjuration against the seven liars in wait
4. Manifestation of the serpent [Serpent Path cover]
5. King of a stellar war [Rotting Christ cover]
1000Dead
Η σκυτάλη πέρασε στους 1000Dead, μια τριμελή μπάντα από κείνες που επαληθεύουν την τάση του black να είναι από τα πιο πειραματικά, ανοιχτόμυαλα και προοδευτικά είδη του metal τα τελευταία χρόνια. Βέβαια, όταν οι δύο από τους τρεις του συγκροτήματος είναι και μέλη των Obzerv, οι ταμπέλες κι οι κατηγορίες πάνε αμέσως στο καλάθι των αχρήστων. Τι να πει κανείς για το περίπλοκο αλλά και τόσο άμεσο groove αυτού του μπάσου, πάνω στο οποίο χτίζεται ένας ηχητικός όγκος που δύσκολα θα πίστευε κανείς πως προέρχεται από 3 μόνο όργανα. Ή για το πως δένει με τις πιο λιτές κι επιθετικές thrash/punk/hardcore (ενίοτε και heavy/stoner) κιθάρες και φωνητικά που κλείνουν το μάτι σε κείνες τις καταβολές του black metal. Σε συνδυασμό με τα καταιγιστικά ντραμς, η ενέργεια και το διαολεμένο κέφι των 1000Dead πέρασε και στο κοινό, γεννώντας mosh pits και μπόλικο χειροκρότημα. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς καταφέρνουν να συνδυάζουν τόση ποικιλία και πολυπλοκότητα επιρροών, ύφους, συνθέσεων, μελωδιών και ρυθμών και να βγάζουν ένα τόσο άμεσο, απλό κι επιθετικό αποτέλεσμα. Ίσως η πιο χαρακτηριστική στιγμή γι' αυτό να ήταν το κλείσιμο με τη διασκευή του School των Nirvana σε μια ιδιαίτερα desert κατάσταση με μπόλικες πινελιές Kyuss. Σίγουρα άξιοι του χειροκροτήματος που εισέπραξαν και μια μπάντα που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει από κοντά.
1. Unveil Hatred
2. Post-War Blues
3. This Day We Fight
4. Noise/Pain
5. Dignity… A Dying word
6. Bring A Knife To A Gunfight
7. Unplug Me
8. The Oppressor Syndrome
9. Cross Section
10. Stonework
11. School [Nirvana cover]
Imperium Infernalis
Για τους Imperium Infernalis έχουμε ξαναγράψει, ήταν μάλιστα το πρώτο συγκρότημα για το οποίο γράφτηκε άρθρο στο Heraklion Hard & Heavy. Αυτή τη φορά δεν είχαν ανάλογη διακόσμηση, πέρα από το banner στο φόντο, ωστόσο δεν έγινε αντιληπτό ως έλλειψη, καθώς φρόντισαν να κάνουν μια εξαιρετική εμφάνιση με πρωτοστάτη τον frontmant τους που για άλλη μια φορά κατέθεσε την ψυχή του στα σπαρακτικά φωνητικά των κομματιών. Μιλώντας για εμφάνιση, αξίζει να αναφερθεί η πιο προσεγμένη δουλειά που είχε γίνει, με το συγκρότημα να έχει προσθέσει μαύρες κουκούλες αντί για το σκέτο corpsepaint πάνω από καθημερινά ρούχα, ενώ ο τραγουδιστής των Imperium Infernalis βγήκε με μπόλικες αλυσίδες πάνω στη δική του ενδυμασία. Το κοινό αντέδρασε με ενθουσιασμό και αρκετά moshpits, ενώ αναφορικά με το ηχητικό κομμάτι, ίσως είναι θέμα χώρου κι ηχοληψίας, πάντως τόσο το μπάσο όσο και οι κιθάρες ήταν διαυγέστερα και σε τέλειο συντονισμό μεταξύ τους και με τα ντραμς, επιτρέποντας να ακουστούν καλύτερα οι μελωδίες των κομματιών. Επίσης, είναι προς τιμήν του συγκροτήματος το γεγονός ότι έπαιξε μόλις 7 τραγούδια (όλα δικά τους κιόλας) χωρίς να αφήσει την αίσθηση ότι τελείωσε νωρίς κι ενώ είχε κάμποσους λόγους να συνεχίσει. Σημάδι επαγγελματισμού και σεβασμού προς τους headliners της βραδιάς, για τους οποίους άφησαν το δέοντα χώρο και χρόνο.
1. Subhuman Extinguish
2. Of Wrath And Vengeance
3. Embrace The Savior
4. Choking On the Stench Of Mankind
5. Obscure Theater Of Death
6. The Horror Of Recursive Realities
7. Lytrosis
Human Serpent
Headliners της βραδιάς και ηγέτες της περιοδείας Anti-human Propaganda, στα πλαίσια της οποίας έλαβε χώρα κι η εν λόγω συναυλία, η τριμελής μπάντα των Human Serpent βγήκε επίσης με την πλάτη στο κοινό κατά τη διάρκεια του intro της, προτού γυρίσει για να αποκαλυφθεί ότι είχε κρυμμένα πρόσωπα. Συγκεκριμένα, τόσο ο κιθαρίστας/τραγουδιστής όσο κι ο μπασίστας τους φορούσαν μπαλακλάβες, ενώ από τον ντράμερ φαινόταν μόνο τα μάτια και μαλλιά του. Μπορεί να ακούγεται ως άλλος ένας θεατρινισμός του ιδιώματος, αλλά εν τέλει μάλλον υπέρ τους λειτουργεί, επιτρέποντας στο κοινό να επικεντρωθεί αναπόσπαστο και χωρίς οπτικές προκαταλήψεις στη μουσική τους, η οποία κινείται στα πλαίσια του σκανδιναβικού black metal με μια γερή δόση του ελληνικού ιδιώματος του χώρου. Όπως ενημέρωσε ο frontman του συγκροτήματος ανάμεσα στα κομμάτια, έπαιζε με ισχυρό πυρετό, προς τιμήν του αντί να ακυρώσει την εμφάνιση της μπάντας. Η πραγματικότητα ωστόσο απεδείχθη πολύ δυσκολότερη, καθώς αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας και προτού προλάβει να ακουμπήσει την κιθάρα του, λιποθύμησε. Τότε μόνον κι αφού αφαιρέθηκε η κουκούλα, αποκαλύφθηκε ότι έβγαλε όλο το live με την μύτη του να αιμορραγεί. Ήρωες και τσαμπουκάδες, οι Human Serpent άντεξαν αδιαμαρτύρητα και έβγαλαν όλη τους την setlist. Παρά ορισμένες διαρροές που κακώς παρατηρήθηκαν στο κοινό, αυτοί που παρέμειναν έδωσαν δυναμικό παρόν κι ευχαρίστησαν τη μπάντα για την υπεράνθρωπη προσπάθειά της.
1. Grief
2. I Am A Misanthrope
3. Mass Graves For Mankind
4. Anti-Human Propaganda
5. The Gradual Immersion In Nihilism
6. Satan My Master [Bathory Cover]
7. Bottomless Fall
8. Decay
9. All Return To Nothing
10. Whores Of The Coming Plague
11. Chapel Of Bones
No comments:
Post a Comment